Το εξώφυλλο του άλμπουμ Unknown Pleasures των Joy Division του 1979 περιείχε ένα γραφικό εμπνευσμένο από τον ραδιοαστρονόμο Harold Craft, ο οποίος σχεδίασε την ένταση διαδοχικών ραδιοπαλμών στη διδακτορική του διατριβή το 1970. Δημιούργησα μια οπτικοποίηση της τοπογραφίας του νησιού για το νησί της Λευκάδας ως ένα joy plot*. Το joy plot ονομάζεται έτσι από το εξώφυλλο του άλμπουμ. Χρησιμοποιώντας ομαλές, συνεχείς γραμμές, τόνισα τις υψομετρικές διαφορές του νησιού και μετέτρεψα τα γεωγραφικά δεδομένα σε μια κομψή, μινιμαλιστική αναπαράσταση.Το σχέδιο ράβδωσης των  κορυφών (Ridgeline plot) είναι μερικώς επικαλυπτόμενα σχέδια παράλληλων γραμμών που δημιουργούν την εντύπωση του ανάγλυφου.Πρόκειται για ένα σύνολο από πολλά διαγράμματα ευθέως ανάλογα με την τεθειμένη πυκνότητα των υψομετρικών σημείων, το οποία δείχνουν τις κατανομές των  αριθμητικών τιμών μιας  ψηφιακής αναπαράστασης του εδάφους.

 *σχέδιο χαράς,ευχαρίστησης

 Η Γεωγραφία του «Φωτεινού»

του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη

   Ο Βαλαωρίτης στον «Φωτεινό» αφηγείται την ιστορία ανθρώπων γεγονότων και τόπων που για τον Λευκαδίτης αποτελούν συμβολοποιημένες εικόνες της ιστορίας του, του πολιτισμού του, και της ταυτότητας του. Στην σύνθεση του Βαλαωρίτη οι χώροι, δεν είναι φανταστικοί, δεν παίρνουν το νόημα τους από τις λέξεις, αλλά υπάρχουν. Με αυτόν τον τρόπο αυτή η ποιητική γεωγραφία του παρελθόντος είναι δυνατόν να αποκατασταθεί από την ιστορική γεωγραφία, για την οποία σημαντική συμβολή για την ορθή ερμηνεία και την οργανωμένη οπτική απόδοση της πληροφορίας φέρνει ο χάρτης Οι σύγχρονες γεωγραφικές μέθοδοι μέσω των γεωγραφικών συστημάτων πληροφοριών μας παρέχουν εργαλεία με τα οποία μπορούμε να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε την διαθέσιμη πληροφορία να προτείνουμε εναλλακτικές ερμηνείες.

   Στον «Φωτεινό» η δράση με αφορμή μια προσβολή «Κ' εγώ, σκουλήκι αγνώριστο, ο Τζώρτζης ο Γρατζιάνος, αφέντης σου παντοτινός, τύραγνος, άρχοντας σου. Αυτό το χώμα, που πατώ, οι πέτρες, τα νερά σου, το ήμερο κι' λυγερό κλαρί, τ' αγέρι , ή ψυχή σου όλα δικά μου»,οδηγεί σε μία εξέγερση, αυτή των χωρικών της Λευκάδας το 1357. Ο γέροντας Φωτεινός προσβεβλημένος και κακοποιημένος στην θέση Κόντρος, περιμένοντας τους συντρόφους από το κρησφύγετο τους, ξαναθυμάται και διηγείται τούς τόπους που μεγάλωσε, μυήθηκε στα ιδανικά της ελευθερίας, περίφημα λημέρια και πεδία μαχών, πρωταρχηγός μιας καταδίωξης στην ΝΔ. Λευκάδα, κατά τέτοιο τρόπο που η αφήγηση να καλύπτει μεγάλη έκταση της Λευκάδας, παραδίδοντας στην διαχείριση του ερευνητή ένα σύνολο οικισμών, περιοχών, χαρακτηριστικών τοπωνυμίων, περιώνυμων εκκλησιών και μοναστηριών, λαγκαδιών και ρεματιών, με ιδιαίτερο ιστορικό και πολιτιστικό περιεχόμενο. Σημεία γραμμές και επίπεδα, φυσικά και ανθρωπογενή, μιας παρελθούσας ιστορίας, παρόντα, και ανασκευάσιμα στο μέλλοντα. (σχήμα 1)

 

   Το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται συνολικά η δράση διαμορφώνεται, χωρίς αμφιβολία, από τις έννοιες του χώρου και του χρόνου. Το περιστατικό της εξέγερσης αναφέρεται στους μεσαιωνικούς χρόνους ενώ ο ποιητικός χώρος του Βαλαωρίτη εγγράφεται σε εποχή που ο χρόνος τον έχει μεταβάλλει. Ενταγμένη στην ευρύτερη αντίληψη του ποιητή για εθνική αφύπνιση, εντυπωσιακών φυσικών σχηματισμών ή χαρακτηριστικών τοπωνυμίων που αποτελούν συμβολικά στοιχεία του παρελθόντος, ο «Φωτεινός» του Βαλαωρίτη, έχει να κάνει με την αποτύπωση και ανάδειξη του πολιτιστικού αποθέματος της Λευκάδας. Οι αναφορές σε περιώνυμες μονές όπως της Ι.Μ.Φανερωμένης ή της Κόκκινης Εκκλησιάς, εκτάσεων όπως της Καλαβρούς, σημείων θέασης όπως του Αγίου Ηλία Εγκλουβής, σχηματισμών όπως αυτή του φαραγγιού της Μέλισσας είναι χαρακτηριστικές.

   Κρατώντας κρυφή την προβληματική για τους οικισμούς (πίνακας 1), της ΝΔ Λευκάδας δεδομένου ότι στον ιστορικό χρόνο για την περιοχή της ΝΔ. Λευκάδας δεν διαπιστώνεται ύπαρξη οικισμών ή αν υπήρχαν θα ήταν ασήμαντοι, τοποθετήθηκαν στο υπόβαθρο στην γεωγραφική τους θέση-σημείο.

 

Οι ρεματιές και τα λαγκάδια επίσης.(πίνακας 2).

 

Παρόμοια και οι εκκλησίες με τις μονές (πίνακας 3).

 

  Για τα τοπωνύμια έπρεπε να συλλεχθούν όπως και η άμεση ή έμμεση ιστορική και μυθολογική πληροφορία.(πίνακας 4). Οι άνθρωποι για να ξεχωρίζουν που βρίσκονται οι ιδιοκτησίες των χωριανών και να καταλαβαίνονται μεταξύ τους για ποιο χωράφι μιλούσαν χρησιμοποιούσαν τα τοπωνυμία. Έδιναν δηλ. ένα διαφορετικό όνομα σε κάθε μικρή ή μεγάλη περιοχή για να μπορούν να προσανατολίζονται εύκολα σε ποιο σημείο της περιφέρειας του χωριού αναφέρονταν. Δεν ήταν δυνατόν να εξακριβωθούν όλες οι τοπωνυμικές αναφορές του ποιήματος, ενώ σχετική είναι και η θέση τους στο υπόβαθρο εφ όσον δεν έγινε εργασία στο πεδίο. Οι πληροφορίες για τα τοπωνύμια αντλήθηκαν από το βιβλίο του Τάσου Π. Κοντομίχη « Τα Τοπωνύμια της Λευκάδας». Ευχαριστώ επίσης την κ. Χρυσούλα Σκλαβενίτη για την βοήθεια της.

 

 

   Όσον αφορά τις διαδρομές που σχηματοποιούνται από την αφήγηση (Άγιος Νικόλαος Νηρα-Κόντρος και Διαδρομή καταδίωξης στην ΝΔ Λευκάδα) αποτυπώθηκαν λαμβάνοντας υπ όψη ,τις κλίσεις του ανάγλυφου, το υπόβαθρο με το δίκτυο οδών του χάρτη του Vincenzo Coronelli, αναφορές για ύπαρξη οικισμών, τυπικούς στον ιστορικό χρόνο (περιοχή Εξάνθειας, Κοντριάδα) η αρχαίων ιερών, όπως ο ναός στο Ροδάκη, που θα ικανοποιούσαν δίκτυο οδών η μονοπατιών από πληροφορίες αντλήθηκαν από την Ιστορία της Λευκάδος του Π.Γ.Ροντογιάνη. Αναλυτικά. Άγιος Νικόλαος Νηρά-Κόντρος Απόσταση 31,1 km. Μέση κλίση 21,9%.Ώρες που απαιτήθηκαν για να καλυφθεί η διαδρομή 15,40.Διαδρομή καταδίωξης στην ΝΔ. Λευκάδα. Δεν αποτυπώνεται το σύνολο των διαδρομών της αφήγησης. Συνολικό μήκος αποτυπωμένων διαδρομών 40 km. Μέση κλίση 21,7%. Ώρες που απαιτήθηκαν για να καλυφθεί η διαδρομή 21.7. Η χάραξη των διαδρομών αυτών είναι σχηματική και αποτελούν υπόθεση.

 

Οι χάρτες του «Φωτεινού» 

 

Δημοσιεύθηκε:4/11/2014 στα ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΑ ΝΕΑ

 

 

‘Ένα απατηλό φυσικό τοπίο 

 

 

Δύο φωτογραφίες με διαφορά 47 ετών -1965 και 2012- έχει αναρτήσει στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook o Fritz Berger που εργάστηκε για μια δεκαετία (1962-1972) περίπου στα χωριά της ΝΔ Λευκάδας.

Αυτό που εκφράζει παραστατικά η φωτογραφία του 1965 είναι ένας χώρος όπου πραγματοποιείται η κυκλοφορία της εργασίας, ένας χώρος ανταλλαγών. Αυτό που εκφράζεται παραστατικά στην φωτογραφία του 2012, είναι η μετατροπή του χώρου σε λόγγους που έφερε η εγκατάλειψη των αμπελώνων στην Λευκαδίτικη ύπαιθρο. Και συγκεκριμένα στον Δρυμώνα Λευκάδας.

Αυτές τις δύο φωτογραφίες τεμαχίζουν τον χώρο σε δύο διαφορετικές αναπαραστάσεις. Και αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Το τεμαχισμό του χώρου/τοπίου παραπέμποντας σε τεμαχισμούς-ταξινομήσεις στο πεδίο της απασχόλησης, του παραγωγικού μοντέλου, στην χωρική ανακατανομή παραγωγής και κατανάλωσης της αξίας, στην κοινωνική δύναμη ή την αδυναμία της θέσης των ατόμων.

Κι αν αυτές οι αναπαραστάσεις έτσι τεμαχισμένες και κατακερματισμένες στο επίπεδο της πρόσληψης διαιρούν την σκέψη-λόγω της ιστορίας-καθώς αυτές οι οι αναπαραστάσεις ξεκινούν από μια πραγματικότητα για να φτάσουν σε μια άλλη και ερμηνεύονται μέσω παλαιότερων προβλημάτων συνθέτουν μια νέα σύνολη πραγματικότητα, όπου εν γράφονται τα συγκεκριμένα και προκαθορισμένα κοινωνικά και ιδεολογικά της χαρακτηριστικά.

Ιστορικά λοιπόν στο τοπίο του 1965 ως οικονομικό διακύβευμα, οι πολιτικές απορρύθμισης της αγροτικής πολιτικής σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο συρρίκνωσαν τον αγροτικό πληθυσμό, επιδοτώντας μέχρι πριν λίγα χρόνια τις εκριζώσεις των αμπελώνων στο πλαίσιο του κοινοτικού καθεστώτος για το κρασί. Και ως διακύβευμα πολιτικών αγώνων, ακολούθησε η απαξίωση του αγροτικού και συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος από τις κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), η από μαζικοποίηση, η μετατροπή τους σε δεξαμενές ψήφων, η ακόλουθη απουσία αγωνιστικών παρεμβάσεων, και η υπεράσπιση των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών.

Οι χωρικές δομές δεν είναι ουδέτερες, αντικειμενικές. Η πρώτη, η παλαιότερη φωτογραφία του 1965 δείχνει «αυτό που φαίνεται». Η μεταγενέστερη του 2012 αναπαριστά ένα απατηλό φυσικό τοπίο. Για τις τοπικές κοινότητες η πρόσληψη του αγροτικού χώρου/τοπίου δεν είναι ζήτημα γούστου αλλά ζήτημα κοινωνικής θέσης, αγαθών, προγενέστερης αντίληψης του κόσμου, σημεία αναφοράς δεσμών. Και αυτή η μορφή οικειοποίησης και πρόσληψης του χώρου/τοπίου δεν έχει έναν αφηρημένο μυθικό-συμβολικό χαρακτήρα, αλλά πηγάζει από την κοινωνική οργάνωση που αναπαράγεται από την ανάπτυξη ή την καταστροφή της υλοποιημένης εργασίας και των παραγωγών.Ότι απεικονίζει η φωτογραφία του 2012 είναι η καταστροφή των προγενέστερων κοινωνικών σχέσεων και φανερώνει την διάλυση των παραγόντων της παραγωγής.